Czarnuszka siewna, [nigella sativa zwana też czarnym kminkiem], jest jedną z najstarszych znanych roślin o działaniu prozdrowotnym i leczniczym. Była znana i ceniona już w Starożytnym Egipcie. Potwierdzają to zapisy zawarte w egipskich starożytnych papirusach. Jest to roślina jednoroczna o wysokości około 30 cm. Owoc czarnuszki (nasiona) znajdują się w zrośniętych ze sobą 5 do 10 mieszkach.
Związki zawarte w oleju z czarnuszki, działają w szerokim zakresie i spełniają istotną rolę w procesach przemian metabolicznych zachodzących w organizmie człowieka. Stwierdzono ich pozytywną aktywność w takich niedomaganiach organizmu, jak:
- cukrzyca i choroby nowotworowe,
- wrzody żołądka i choroby nerek,
- choroby serca i układu krążenia
- powikłania układu oddechowego,
spełniają także pozytywną aktywność w zakresie działań:
- przeciwzapalnych i przeciwbólowych,
- przeciwbakteryjnych i przeciwwirusowych,
- przeciwrobaczych i przeciwgrzybiczych,
- neuroochronnych i hepatoochronnych
Na podkreślenie powyższego przytaczamy obszerne fragmenty pracy:
1. Nigella sativa L: Związki czynne, aktywność biologiczna
Autorami tego artykułu, zamieszczonego w Herba Polonica Vol. 55 No 1 2009, są: Prof. Dorota Mańkowska i Prof. Wiesława Bylka z Katedry i Zakładu Farmakologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.
2. Nigella sativa L: Roślinny surowiec o właściwościach plejotropowych. Autorami tego artykułu, zamieszczonego w Postępy fitoterapii 4 / 2015, są: mgr Magdalena Borusewicz i prof. Zbigniew Janeczko z Katedry i Farmakognozji, Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego.